Participeren in de praktijk

Wijkraad Reeshof

Ik ben nu al weer 2 jaar penningmeester bij de Wijkraad. De Reeshof is een wijk in Tilburg met ruim 45.000 inwoners en er is dus genoeg te doen. Of juist niet, want ook al bestaat de wijk al ruim 35 jaar, het is en blijft een Vinexwijk. Zonder duidelijke kern, met veel forenzen, maar ook met 1500 zelfstandige ondernemers. De wijk heeft voor buitenstaanders een minder imago, terwijl de inwoners de wijk zeer waarderen. Vooral de ruimte, het groen, de relatief veilige omgeving voor de kinderen zijn belangrijk voor de inwoners. Met een budget van ruim 100.000 euro kunnen we veel betekenen voor de wijk.

Participeren

Een woord dat te pas en te onpas wordt gebruikt naar mijn mening. Alhoewel ik graag zou zien dat wijkbewoners meer zouden participeren, in welke vorm dan ook. Het blijft lastig om een wat grotere groep te bereiken die zich echt wil inzetten voor de wijk. De organisatie van Palm Parkies, Heyhoef Backstage, de Buurtparade, Reeshof Royaal, het sociale wijkrestaurant wordt zeer gewaardeerd door de inwoners. Ook van de mogelijkheid tot de vele straat- en buurtfeesten wordt gelukkig regelmatig gebruik gemaakt. Wanneer het echter gaat om bestrijding van eenzaamheid bij ouderen, verkeersveiligheid, verbetering van een deelwijk, dan kan het wat mij betreft nog wel een stuk beter.

Participeren is echter best lastig. Vanuit mijn rol bij De Rabobank ben ik  veel met participeren in de regio bezig. Of het nu gaat om het ontsluiten van data en het bouwen aan een smart regio of ervoor te zorgen dat de jeugd ook kan wonen en werken in de regio, wanneer wij het initiatief nemen dan blijft het vaak bij ons liggen. Dat is natuurlijk niet de bedoeling. Diegene met het goede idee hoeft niet alle verantwoordelijkheid, organisatie en middelen op zich te nemen. Het gaat juist om gedeelde kennis en verantwoordelijkheid. In de transitie waar we als maatschappij in zitten is het juist belangrijk om elkaar te vinden en samen aan een project te werken. Hieruit ontstaan de mooiste dingen.

Hoe zorg je er nu voor dat meer mensen ook daadwerkelijk actie ondernemen? Denktanks genoeg, ideeën ook, zelfs de middelen zijn veelal niet het probleem. Maar echte actie? Dat laat weleens te wensen over. Hoe komt dat toch? Is dat nog het oude denken of willen we stiekem toch niet verantwoordelijkheid delen, opnemen of loslaten?

Bijeenkomst

Op een bijeenkomst over sociale problematiek in Tilburg merk je het al meteen. Er zijn 10 burgers op afgekomen. De helft van de zaal zit vol met gemeenteraadsleden, de andere helft met vertegenwoordigers van de wijkraden. In het begin worden de burgers al niet bereikt. Hebben ze geen uitnodiging gekregen? Dat wel. Hebben ze geen zin? Nee dat is het niet. Bij navraag krijg ik te horen dat het toch veel geouwehoer is en er toch niets gebeurt met de ideeën. Dus inspannen en komen heeft geen zin.  Er zijn gelukkig ook goede voorbeelden, maar daarbij ligt in eerste instantie toch een grote inspanning bij de initiatiefnemers. Ik hoor graag wanneer mensen tips hebben om de slagkracht van al die ideeën en mensen te vergroten.

Alvast bedankt.

 

 

 

 

 

 

 

Advertentie